معرفی و بررسی ۲۰ تن از معماران مشهور قرن با آثاری جاودانه در جهان
«آلوارو سیزا» از معماران مشهور قرن جمله بسیار معروفی دارد که می‌گوید:
«معماران چیزی اختراع نمی‌کنند، بلکه فقط واقعیت را دگرگون می‌سازند.»
اگر بخواهیم واقع بینانه به ماجرا نگاه کنیم، بیشتر ما در شرایط فعلی از حظ بصری در حوزه معماری محرومیم. ما خیلی وقت است که دیگر اثر زیبا، سازه یا ساختمان زیبا و به معنای اخص کلمه «معماری» زیبا و درخور توجه نمی‌بینیم. هر چه می‌بینیم طراحی و ساخت باسمه‌ای، پوک و ضعیف است؛ به طور عامیانه: «بزن در رویی!»
کسی نگران هویت شهر، ابنیه تاریخی یا تاثیر معماری بر شهر و مردم نیست. گو اینکه مسلک بزن در رویی در ساختمان سازی، ساخت ابنیه و اماکن مهم، ما را عادت داده به زشتی و هر آنچه باقی مانده از گذشته، از معمارانی که به جد واقعیت را دگرگون کرده بودند، حالا میان انبوهی از چیزهای زشت (نمی‌توانیم معماری بخوانیمش) گیر و گرفتار شده است.
براستی که معماری با یک ایده آغاز می‌شود و اساتید معماری نه تنها در مسیرهای ناشناخته قدم می‌نهند، که همچنین مسیرشان را با زیبایی محض و نبوغ باورنکردنی خویش می‌آرایند. ما در تحریریه خانه انزلی تلاش کردیم تا نامدارترین معماران جهان را به همراه آثارشان مورد بررسی قرار دهیم. معماران مشهور قرن بیست‌ویکم که بناهای نمادین و به‌یادماندنی نسل ما را طراحی کرده‌اند. دسته‌بندی مشاهیر معماری دنیا کار بسیار دشواری‌ست. تا اینجای کار به معرفی و بررسی ۲۰ تن از معماران مشهور قرن با آثاری جاودانه در جهان پرداخته‌ایم.
۱. آلوارو سیزا
آلوارو خواکیم دی ملو سیزا ویرا (متولد ۲۵ ژوئن ۱۹۳۳) معمار و مدرس پرتغالی است که او را در سطح بین‌المللی با نام آلوارو سیزا می‌شناسند. او در سال 1955 در دانشکده هنرهای زیبای سابق دانشگاه پورتو در رشته معماری فارغ‌التحصیل شد. او اولین پروژه‌اش (چهار خانه در ماتوسینهوس) را حتی قبل از پایان دانشگاه در سال 1954، در همان سالی که کارهای خصوصی خود را در پورتو آغاز کرد، به اتمام رساند.
در سال 1992، او جایزه معماری پریتزکر را به خاطر پروژه نوسازی در منطقه چیادوی لیسبون دریافت کرد؛ یک بخش تجاری تاریخی که در آگوست 1988 در خلال یک آتش‌سوزی با خاک یکسان شده بود. سیزا معتقد است که معماران چیزی اختراع نمی‌کنند، بلکه فقط واقعیت را دگرگون می‌سازند.
در سال 1992 این رویکرد و این فلسفه هیئت داوران جایزه پریتزکر را به تحسین او واداشت: «مانند مدرنیست‌های نخستین، اَشکال او که از نور شکل گرفته‌اند، از سادگی فریبنده‌ای برخوردارند؛ آنها صادق هستند.» تصویر زیر یکی از شاهکارهای اوست که از طریق لینک عکس می‌توانید از زوایای مختلف این معماری بینظیر را بررسی کنید.
پیشنهاد بررسی: دهکده ساحلی بندر انزلی؛ شهرکی با شاهکارهای معماری در استان گیلان
۲. آنتوان پریداک
آنتوان پریداک (متولد 1936 در لبنان، میزوری) یکی از معماران مشهور قرن و ساکن آلبوکرکی نیومکزیکو است. او مدیریت شرکت معماری آنتوان پریداک را بر عهده دارد؛ استودیویی که در سال 1967 راه‌اندازی کرد. پریداک در دانشگاه نیومکزیکو تحصیل کرد و دوره کارشناسی معماری خود را در دانشگاه کلمبیا گذراند.
پریداک در آغاز با انجمن لا لوز در آلبوکرکی نیومکزیکو توجه کشور را به خود جلب کرد. در ادامه، مرکز هنرهای زیبای نلسون در دانشگاه ایالتی آریزونا جایزه طراحی ملی را به او اعطا کرد.
آثار پریداک به عنوان یک معمار نام‌دار عبارتند از خانه ترتل کریک هاوس که در سال 1993 برای علاقمندان به پرندگان در منطقه‌ای تاریخی در تگزاس بنا شد؛ موزه آموزشی تانگ و گالری هنری در کالج اسکیدمور، و یک استادیوم جدید برای سن‌دیگو پادرس. او در سال 2006 برنده مدال طلای مؤسسه معماران آمریکا (AIA) شد و در سال 2007 جایزه یک عمر دستاورد از موزه ملی طراحی کوپر-هیویت به وی اعطا گردید.
۳. بن ون برکل
بن ون برکل (متولد 1957) معمار هلندی و هم‌بنیانگذار شرکت معماری بین‌المللی یواِن‌استودیو است. او معماری را در آکادمی ریرتولد آمستردام فرا گرفت و در 1987 فوق‌دیپلم افتخاری خود را از انجمن معماری لندن دریافت کرد.
در سال 1988، او و همسرش، کارولین بوس، دفتر معماری ون برکل و معماری بوس را در آمستردام تأسیس کردند که به اجرای پروژه‌های ساختمان اداری کاربو و پل اراسموس رُتردام انجامید. در سال 1998، ون برکل و بوس فعالیت خود را تحت عنوان یواِن‌استودیو از سر گرفتند. یواِن مخفف «شبکه متحدان» است که همسویی مؤلفه‌های فرایند طراحی معماری را نشان می‌دهد.
بن ون برکل در بسیاری از مدارس معماری در سراسر جهان سخنرانی و تدریس کرده است. قبل از آنکه وی در سال 2001 به سمت استاد طراحی مفهومی در اشتادل‌شوله فرانکفورت برسد، استاد مدعو دانشگاه‌های کلمبیا، پرینستون و هاروارد بود. در سال 2011، ون برکل صندلی کنزو تانگه را در دانشکده طراحی دانشگاه هاروارد از آنِ خود کرد.
محور تدریس او، رویکرد فراگیر آثار معماری است که ساختار مجازی و مادی و سازه‌های مهندسی را با هم ادغام می‌کند. برجسته‌ترین آثار اخیر او که وی را در زمره یکی از معماران نام‌دار قرار داده، عبارتند از: سالن تئاتر آگورا، موزه مرسدس بنز و ویند هاوس.
پیشنهاد بررسی: خانه‌های ویلایی با معماری مدرن و کلاسیک در منطقه آزاد انزلی
۴. برنارد چومی
برنارد چومی (متولد ۲۵ ژانویه ۱۹۴۴) معمار و مدرس معماری است که معمولا به واسطه ساختارشکنی‌اش شناخته می‌شود. او پسر معمار سرشناس، ژان چومی، از پدر و مادری فرانسوی-سوئیسی است که در شهر نیویورک و پاریس به کار و زندگی مشغول است. او در پاریس و در مؤسسه فناوری فدرال سوئیس در زوریخ تحصیل کرد و مدرک خود را در رشته معماری در سال 1969 دریافت کرد.
چومی در پلی‌تکنیک پورتسموث در پورتسموث انگلستان، انجمن معماری لندن، مؤسسه معماری و مطالعات شهری نیویورک، دانشگاه پرینستون، اتحادیه کوپر در نیویورک و دانشگاه کلمبیا تدریس کرده است که در آنجا از سال 1988 تا 2003 ریاست مؤسسه آموزس عالی معماری، برنامه‌ریزی و حفاظت را نیز بر عهده داشت.
اولین پروژه مهم او پارک دو لاویلت بود؛ پروژه‌ای رقابتی که وی در سال 1983 به دست آورد. پروژه‌های دیگر او عبارتند از: موزه جدید آکروپولیس، سالن کنسرت روئن، و پل لروش سور-یون.
۵. بیارکه اینگلس
بیارکه اینگلس متولد 2 اکتبر 1974 یک معمار دانمارکی است که ریاست گروه معماری بیارکه اینگلس (BIG) را بر عهده دارد. بسیاری از ساختمان‌های او که به خاطر طراحی نوآورانه و بلندپروازانه‌اش شناخته می‌شوند، کلیشه‌های معماری سنتی را به چالش می‌کشند. اینگلس ایده‌های توسعه پایدار و مفاهیم جامعه‌شناختی را در طراحی‌های خود پیاده کرده است، اما اغلب می‌کوشد بین رویکردهای خیالی و عملی معماری تعادل ایجاد کند.
پایه و اساس فلسفه بیارکه این است که وی معتقد است برای مواجهه با چالش‌های امروزی، معماری می‌تواند به طور مؤثر وارد حوزه‌هایی شود که تاکنون ناشناخته مانده‌اند؛ یک معماری آرمان‌شهری عمل‌گرایانه که از پراگماتیسم متحجرانه‌ی جعبه‌های خسته‌کننده و ایده‌های خام آرمان‌شهریِ مبتنی بر فرمالیسم دیجیتالی دوری می‌جوید. به مانند کیمیاگری، او به دنبال آن است که طرح‌هایش را با ترکیب مؤلفه‌های متعارف مانند زندگی، اوقات فراغت، کار، پارکینگ و خرید پیاده کند؛ این رویکرد او را به یکی از نامدارترین معماران امروزی بدل کرده است. (بررسی کنید: بررسی انواع خانه یا املاک مسکونی بر اساس معماری و تفاوت آنها با یکدیگر)
۶. سزار پلی
سزار پلی (12 اکتبر 1926) در آرژانتین متولد شد و دیپلم معماری خود را از دانشگاه توکومان دریافت کرد. او ابتدا در دفاتر اِرو سارینن به عنوان طراح پروژه چندین ساختمان از جمله ترمینال تی دبلیو ای (TWA) در فرودگاه جان اف کندی نیویورک کار کرد. در سال 1977، پلی به ریاست دانشکده معماری دانشگاه ییل منسوب شد و همچنین شرکت سزار پلی و شرکا (که اکنون به عنوان معماران پلی کلارک پلی شناخته می‌شود) را تأسیس کرد.
پلی در طرح‌های خود از پیش‌فرض‌های فرمالیستی اجتناب می‌کند. وی معتقد است که ساختمان‌ها باید شهروندانی مسئولیت‌پذیر باشند و ویژگی‌های زیبایی‌شناختی ساختمان باید از ویژگی‌های خاص هر پروژه مانند موقعیت مکانی، فناوری ساخت و هدف آن تغذیه کند. در ارائه بهترین طراحی ممکن، طرح‌های او طیف گسترده‌ای از راهکارها و عناصر را پوشش داده‌اند.
در سال 1995، مؤسسه معماران آمریکا مدال طلای خود را به پاس یک عمر دستاورد برجسته در حوزه معماری به پلی اعطا کرد. در سال 2004 نیز جایزه معماری آقاخان به خاطر طراحی برج‌های پتروناس در کوالالامپور مالزی به پلی رسید.
پیشنهاد بررسی: فروش املاک با معماری مدرن و ساحلی در ساحل قو غازیان
۷. کریستین دو پورتزامپارک از معماران مشهور قرن
کریستین دو پورتزامپارک (متولد ۵ می ۱۹۴۴) معمار و شهرساز فرانسوی است که در سال ۱۹۷۰ از مدرسه ملی هنرهای زیبای پاریس فارغ‌التحصیل شد. دو پورتزامپارک از آن زمان به خاطر طراحی‌های جسورانه و سلیقه هنری‌اش مورد توجه قرار گرفته است. پروژه‌های او حاکی از حساسیت وی نسبت به محیط و شهرسازی است که جزء مؤلفه‌های اصلی کارهای او به شمار میآیند. او در سال 1994 برنده جایزه پریتزکر شد.
دو پورتزامپارک که هم معمار و هم شهرساز است، دستی در پژوهش فرم و معنا دارد. آثار او بر واکاویِ خیال تمرکز دارند و به کیفیت زندگی اهمیت می‌دهند و زیبایی‌شناسی آنها مشروط به اخلاقیات است. وی معتقد است که ما اغلب یکی از اینها را از دیگری جدا می‌کنیم. بنابراین، او بر تمام مقیاس‌های ساخت-از ساختمان‌های ساده گرفته تا بازنگری در سازه‌های شهری-تمرکز دارد و مناطق شهری جزء اصلی‌ترین حوزه‌های کاری او هستند که سه مقوله را شامل می‌شوند: ساختمان‌های یک محله یا شهر، ساختمان‌های مجزا و آسمان‌خراش‌ها.
ساختمان‌های نمادین دو پورتزامپارک که جزء جاذبه‌های شهری به شمار میآیند، محیطی را می‌سازند که در آن فضاهای داخلی و خارجی در هم تنیده شده و پویایی مناظر شهری را بهبود می‌بخشند. بعضی از ساختمان‌های مشهور او عبارتند از: موزه هرژه، فیلارمونی لوکزامبورگ و شهر موسیقی.
۸. دنیل لیبسکیند
دنیل لیبسکیند (متولد 12 می 1946) یک چهره بین‌المللی در حوزه معماری و طراحی شهری است که به خاطر توانایی‌اش در برانگیختن حافظه فرهنگی در قالب سازه‌ها شهرت دارد. لیبسکیند با برخورداری از یک شناخت عمیق از موسیقی، فلسفه، ادبیات و شعر، به دنبال طراحی سازه‌هایی است که طنین‌افکن، منحصربه‌فرد و پایدار باشند.
در سال 1989، لیبسکیند برای ساخت موزه یهود برلین در یک رقابت بین‌المللی برنده شد. لیبسکیند مجموعه موزه‌های مهمی طراحی کرده که او را به یک معمار نام‌دار بدل کرده‌اند؛ از این بین می‌توان به خانه فلیکس نوسبوم در اسنابروک، موزه جنگ امپریال شمالی منچستر، موزه هنر دنوِر، موزه معاصر یهود سانفرانسیسکو، موزه یهود دانمارک، موزه سلطنتی اُنتاریو و موزه تاریخ نظامی درسدن اشاره کرد.
در سال 2003، استودیو لیبسکیند در یک رقابت تاریخی دیگر پیروز شد تا طراحی بازسازی مرکز تجارت جهانی را در منهتن بر عهده بگیرد. طرح لیبسکیند علاوه بر یک مناره بلند به ارتفاع 1،776 فوت (541 متر)، برنامه پیچیده‌ای برای ساخت یک بنای یادبود، موزه زیرزمینی، ادغام دیوار دوغابی، ایستگاه حمل‌ونقل ویژه و چهار برج اداری داشت. این طرح هم‌اکنون در حال ساخت است.
پیشنهاد بررسی: ۵ ایده عالی و کاملا کاربردی برای طراحی دفتر کار در ابعاد و متراژ کم
دیوید مگی چایلدز (متولد ۱ آوریل ۱۹۴۱ در پرینستون، نیوجرسی) معمار آمریکایی و رئیس بازنشسته شرکت معماری اسکیدمور، اوینگز و مریل است. او بیشتر به خاطر طراحی مجدد و بحث‌برانگیز مرکز تجارت جهانی یک در شهر نیویورک شهرت دارد.
چایلدز در سال 1959 از آکادمی دیرفیلد در دیرفیلد ماساچوست و سپس از دانشگاه ییل در نیوهیون کنتیکت در سال 1963 فارغ التحصیل شد. او ابتدا در رشته جانورشناسی تحصیل کرد و سپس در دانشکده معماری ییل به سراغ معماری رفت و مدرک کارشناسی ارشد در سال 1967 دریافت کرد. او در سال 1971 پس از همکاری با ناتانیل اوینگز و دنیل پاتریک موینیهان برای توسعه مجدد خیابان پنسیلوانیا، به دفتر اِس‌اواِم (SOM) در واشنگتن دی‌سی پیوست.
پروژه‌های اصلی چایلدز که باعث شهرت وی در بین معماران نام‌دار گردید، عبارتند از: هتل چهار فصل، مقر اصلی خبر و گزارش جهانی ایالات متحده، مقر اصلی نشنال جئوگرافیک، پلازای جهانی، خیابان 450ام لکسینگتون، 450، برج برتلزمان و مرکز تجارت جهانی یک. او نیز یدر لیست معماران مشهور قرن بیست‌ویک است.
پیشنهاد بررسی: فروش املاک آپارتمانی و خانه‌های دوبلکس با معماری کلاسیک در سی متری انزلی
۱۰. فرانک گری
فرانک اوون گری (متولد 28 فوریه 1929) معمار یهودی متولد کانادا است که در حال حاضر در لس‌آنجلس ایالات متحده سکونت دارد. او کارش را در سال 1962 در لس‌آنجلس کالیفرنیا آغاز کرد و شرکای گری را در سال 2001 تأسیس نمود. شرکت او از پروژه دیجیتال بهره می‌گرفت. یک مدل‌سازی پیچیده کامپیوتری سه‌بعدی که در اصل برای مستندسازی کامل طرح‌ها و توجیه فرایندهای مناقصه، ساخت و بنا در صنعت هوافضا توسعه یافته بود.
تعدادی از ساختمان‌های او-موزه گوگنهایم در بیلبائوی اسپانیا، سالن کنسرت والت دیزنی در مرکز شهر لس‌آنجلس، بنیاد لویی ویتون در پاریس فرانسه و اقامتگاه خصوصی خودش، به جاذبه‌های گردشگری جهان تبدیل شده‌اند. کارهای او در نظرسنجی جهانی معماری در سال 2010 به عنوان مهم‌ترین آثار معماری معاصر انتخاب شدند که باعث شد مجله «ونتی فر» او را به عنوان یکی از مهم‌ترین معماران عصر حاضر معرفی کند.
۱۱. ژاک هرزوگ و پیر دو مورون
ژاک هرزوگ از سال 1970 تا 1975 در مؤسسه فناوری فدرال سوئیس زوریخ (ETHZ) معماری خواند. او در سال 1983 به عنوان استاد مدعو در دانشگاه کرنل ایالات متحده به تدریس پرداخت. وی همچنین استاد مدعو دانشگاه هاروارد ایالات متحده (1989 و از سال 1994)، استاد مؤسسه فناوری فدرال سوئیس زوریخ از سال 1999 و یکی از هم‌بنیانگذاران مؤسسه فناوری فدرال بازل، مؤسسه شهر معاصر در سال 2002 بود.
پیر دو مورون از سال 1970 تا 1975 در مؤسسه فناوری فدرال سوئیس زوریخ (ETHZ) معماری خواند. او به همراه ژاک هرزوگ، استاد مدعو دانشگاه هاروارد ایالات متحده (1989 و از سال 1994) و استاد مؤسسه فناوری فدرال بازل بود (از سال 1999).
ژاک هرزوگ با همکاری پیر دو مورون در سال 1978 اقدام به تأسیس شرکت هرزوگ و دو مورون در بازل کرد. آنها مشترکا برنده جایزه پریتزکر (2001)، جایزه استرلینگ (2003) و مدال طلای مؤسسه سلطنتی معماران بریتانیایی (RIBA) (2007) شدند.
آنها از معماران مشهور قرن هستند که طیف وسیعی از پروژه‌های مختلف، از یک خانه خصوصی کوچک گرفته تا طراحی شهری را به انجام رسانده‌اند. در حالیکه بسیاری از پروژه‌های آنها که جزء اماکن عمومی بسیار معروف هستند-مانند استادیوم‌ها و موزه‌ها-نام آنها را در بین معماران نام‌دار قرار داده است، این دو چندین پروژه خصوصی مهم از جمله آپارتمان، دفاتر و کارخانجات را نیز به انجام رسانده‌اند.
پیشنهاد بررسی: ۵ ایده عالی و کاملا کاربردی برای طراحی دفتر کار در ابعاد و متراژ کم
۱۲. ژان نوول
ژان نوول (متولد 12 آگوست 1945) معمار فرانسوی است که در مدرسه عالی هنرهای زیبا در پاریس تحصیل کرده و یکی از اعضای مؤسس مارس 1976 و سندیکای معماری است. او در طول زندگی حرفه‌ای خود چندین جایزه معتبر از جمله جایزه معماری آقاخان را از آنِ خود کرده است. جایزه ولف در هنر در سال 2005 و جایزه پریتزکر در سال 2008 نیز به نوول رسیده است.
نوول در سال 1981 برنده رقابت طراحی برای ساختمان مؤسسه جهان عرب در پاریس شد که ساخت آن در سال 1987 به اتمام رسید و نوول را در عرصه بین المللی معرفی کرد. لنزهای مکانیکی که یادآورِ شبکه‌بندی عربی در دیوار جنوبی هستند، به طور خودکار باز و بسته می‌شوند و شدت نور داخل بنا را کنترل می‌کنند، چون سلول‌های فوتوالکتریک لنزها به سطوح نور بیرونی واکنش نشان می‌دهند.
آتلیه ژان نوول-محل کار فعلی او-که در سال 1994 با همکاری میشل پلیسیه تأسیس شد، یکی از بزرگ‌ترین آتلیه‌های فرانسه است که 140 کارمند در پاریس دارد. این آتلیه همچنین دفاتری در رم، ژنو، مادرید و بارسلونا دارد.
پیشنهاد بررسی: فروش آپارتمان در غازیان؛ واحد‌های مدرن دو و سه خوابه
۱۳. جین گنگ
جین گنگ (متولد 1964) بنیانگذار و مدیر استودیوی معماران گنگ و برنده جایزه معماری و طراحی شهری است که در شیکاگوی نیویورک سکونت دارد. جین که در سطح بین‌المللی به استفاده‌ی نوآورانه از عناصر و حساسیت نسبت به محیط‌زیست شهرت دارد، نقش طراحی را در احیای شهرها واکاوی می‌کند. او به واسطه پروژه‌های مختلف، از طرح‌های اجتماعی و مؤسسات فرهنگی گرفته تا ساختمان‌های بلندمرتبه با کاربری مرکب و طراحی شهری، به مسائل مهم معاصر و تأثیر آنها بر تجربه انسانی می‌پردازد.
جین طراح بناهایی بوده که بعضی از منتقدان آنها را جذاب‌ترین تولیدات معماری امروز می‌دانند؛ بناهایی که او را به یکی از معروف‌ترین معماران جهان بدل کرده‌اند. از این بین می‌توان به مرکز آرکوس برای رهبری عدالت اجتماعی، آشیانه قایق‌های دبلیو اِم اِس (WMS) در پارک کلارک، تفرجگاه طبیعی در باغ‌وحش لینکلن و برج آکوا اشاره کرد.
آثار جین در دوسالانه بین‌المللی ونیز، موزه هنر مدرن و مؤسسه هنر شیکاگو به نمایش درآمده‌اند. او که فارغ‌التحصیل ممتاز مدرسه عالی طراحی هاروارد بوده، در هاروارد، ییل، پرینستون، رایس و مؤسسه فناوری ایلینوی تدریس کرده است؛ مناطقی که استودیوهای او در آنها بر شهرها، اکولوژی‌ها و عناصر متمرکز هستند. (بیشتر بدانید: رهن و اجاره ملک به صورت سالیانه با بهترین قیمت در بندرانزلی)
۱۴. جاشوا پرنس-راموس
جاشوا پرنس-راموس متولد 11 آگوست 1969، مدیر شرکت بین‌المللی معماری و طراحی رکس (REX) در نیویورک است که نام آن تداعی‌کننده‌ی ارزیابی مجدد (RE) معماری (X) است.
رکس که در مقیاس‌های مختلفی کار می‌کند، پارادایم‌های ساختمانی جدیدی را به طور مداوم پیش می‌برد و عاملیّت معماری را ترویج می‌کند. پروژه‌های مهم این شرکت شامل تئاتر دی و چارلز ویلی در دالاس تگزا، مرکز مُد واکو در استانبول ترکیه و کتابخانه مرکزی سیاتل هستند که همگی مورد تحسین منتقدان قرار گرفته‌اند. (شاید برای شما جالب باشد: ۹ توصیه مهم میلیاردرهای معروف درباره خرید خانه و سرمایه‌گذاری در املاک)
۱۵. کن یینگ
کن یینگ (متولد 1948) معمار، بوم‌شناس و نویسنده مالزیایی است که به خاطر معماری بومی و برنامه‌ریزی جامع بوم‌شناسانه‌اش شهرت دارد. یینگ یکی از پیشگامان طراحی و برنامه‌ریزی سبز بوم‌شناسانه است که از سال 1971 در این زمینه مشغولِ طراحی و تحقیق است. گاردین از او «به عنوان یکی از 50 نفری نام برده که می‌توانند سیاره زمین را نجات دهند.» دفتر مرکزی حمزه و یینگ در کوالالامپور مالزی، با دفاتر دیگری در لندن و پکن به یینگ تعلق دارند.
یینگ که در پنانگ مالزی به دنیا آمد، در یک خانه گرمسیری مدرن زندگی می‌کرد که توسط ایورسن ون سیترن طراحی شده بود. او در مدرسه عمومی پنانگ به تحصیل پرداخت. یینگ مدرک معماری خود را از مدرسه انجمن معماران لندن گرفت. وی قبل از ورود به انجمن معماران برای تکمیل دیپلم خود زیر نظر پیتر کوک (1972)، در سال 1969 در دوره کارآموزی مرکز معماری لئونگ در سنگاپور شرکت کرد. او تحصیلات تکمیلی خود را در دپارتمان معماری دانشگاه کمبریج گذراند.
یینگ بیش از 12 ساختمان بلندمرتبه زیست‌اقلیمی، چندین هزار خانه (خانه‌های تراس‌دار)، بیش از 600 هزار متر مربع فضای داخلی و چندین طرح جامع بوم‌شناسانه را به انجام رسانده و به طور کلی بیش از صد پروژه ساختمانی در سراسر جهان داشته که نام او را در فهرست معماران نام‌دار قرار داده‌اند. یینگ در کنفرانس‌ها و دانشکده‌های معماری در بیش از 30 کشور جهان درباره ایده‌ها و کارهای خود در زمینه طراحی و برنامه‌ریزی بوم‌شناسانه سخنرانی کرده است.
آثار معروف او عبارتند از: خانه پشت‌بامی (مالزی)، مناره مسینیاگا (انحصاری IBM) (مالزی)، کتابخانه ملی سنگاپور (سنگاپور)، سولاریس (سنگاپور با همکاری سی‌پی‌جی)، برج لبه‌مخروطی (هند با همکاری معماران آبراکساس)، مرکز داده دیجی (مالزی)، خانه هنری گانندرا (مالزی)، توسعه بیمارستان کودکان خیابان گریت ارموند (تحت نظر لولین دیوس یینگ، انگلستان)، ساختمان پژوهش‌های ژنومیک (هنگ‌کنگ با همکاری اندرو لی کینگ فان و شرکا).
۱۶. کنگو کوما
کوما در سال 1954 در یوکوهامای ژاپن به دنیا آمد. پس از فارغ‌التحصیلی در رشته معماری از دانشگاه توکیو در سال 1979، مدتی در نیهون سکی و شرکت تودا مشغول به کار شد. سپس برای ادامه تحصیل در دانشگاه کلمبیا به عنوان پژوهشگر مهمان از سال 1985 تا 1986 به نیویورک نقل مکان کرد. در سال 1987، «استودیوی طراحی فضایی» و در سال 1990 دفتر «کنگو کوما و شرکا» را تأسیس کرد.
او در دانشگاه کلمبیا، دانشگاه ایلینوی در اربانا-شمپین و دانشگاه کیو تدریس کرده است، جایی که در سال 2008 دکترای معماری خود را دریافت کرد. کوما در حال حاضر استاد معماری دانشگاه توکیو است و پروژه‌های پژوهشی مختلفی را در زمینه معماری، شهرسازی و طراحی در لابراتوار کوما در دست انجام دارد. او یکی از معماران مشهور قرن بیست‌ویکم است.
هدف کوما بازیابی سنت بناهای ژاپنی و بازتعریف این سنت‌ها برای مردمان قرن بیست‌ویکم است. او در سال 1997 برنده جایزه انستیتوی معماری ژاپن شد و در سال 2009 نشان ادب و هنر فرانسه را از آنِ خود کرد. او در یکی از مقالات مهم خود به نام «ضد اُبژه» چنین می‌نویسد:
«زوال و فروپاشی معماری از سال 2008، مستلزم شکل‌گیری معماری روابط است که به جای سلطه‌گری بر محیط اطراف به آن احترام بگذارد.» کوما علاقه خاصی به دستکاری نور با طبیعت از طریق جوانب مادی دارد.
بعضی از پروژه‌های مهم او عبارتند از: موزه هنر سانتوری در توکیو، خانه دیوار بامبویی در چین، دفتر مرکزی گروه لوئی ویتون موئه هنسی (LVMH) در ژاپن، مرکز هنری بزانسون در فرانسه و یکی از بزرگ‌ترین اسپاهای کارائیب برای هتل ماندارین اورینتال.
پیشنهاد بررسی: معتبرترین پروژه‌های پیش خرید آپارتمان در بندر انزلی
۱۷. ما یانسانگ
معمار متولد پکن، ما یانسانگ، به عنوان یک شخصیت برجسته در نسل جدید معماران شناخته می‌شود. یانسانگ به عنوان بنیانگذار و مدیر معماران ام‌ای‌دی، عمل طراحی را در مقیاس‌های مختلف انجام می‌دهد. در سال‌های اخیر، بسیاری از طرح‌های یانسانگ از برداشت وی از «شهر شانشوی» پیروی کرده‌اند. او به دنبال ایجاد تعادلی جدید میان جامعه، شهر و محیط‌زیست از طریق اَشکال جدید معماری است.
از زمان طراحی «جزیره شناور» در سال 2002، یانسانگ این ایده را در پروژه‌های بین‌المللی بررسی کرده است. در ام‌ای‌دی، مجموعه‌ای از آثار تخیلی از جمله برج‌های ابسلوت، هوتونگ بابل 32، موزه اُردوس، موزه مجسمه‌های چوبی چین و فیک‌هیلز طراحی شده است.
در سال 2010، او اولین معمار چینی شد که بورسیه مؤسسه سلطنتی معماران بریتانیایی (RIBA) را دریافت کرد. و در سال 2012، پروژه نمادین برج‌های ابسلوت که شامل دو برج مسکونی در میسیساگای کانادا بود، توسط شورای ساختمان‌های بلند و زیستگاه‌های شهری (CTBUH) به عنوان بهترین ساختمان بلندمرتبه در قاره آمریکا معرفی گردید.
پیشنهاد بررسی: دهکده ورینا؛ پروژه بینظیر ویلاهای هوشمند در موقعیتی عالی از شهر انزلی
19. ماسیمیلیانو و دوریانا فوکساس
استودیو فوکساس، با مدیریت معماران نام‌دار ماسیمیلیانو و دوریانا فوکساس از معماران مشهور قرن، یکی از برجسته‌ترین شرکت‌های معماری بین‌المللی جهان است. در 40 سال گذشته، این شرکت رویکردی نوآورانه را در طراحی پروژه‌های مختلف، از مداخلات شهری، فرودگاه‌ها، موزه‌ها، مراکز فرهنگی و سالن‌های موسیقی گرفته تا مراکز همایش، ادارات، فضای داخلی و خانه‌های خصوصی توسعه داده است.
این مرکز با دفاتری که در رم، پاریس و شنژن دارد، از یک آوازه بین‌المللی برخوردار است و بیش از 600 پروژه را در اروپا، آفریقا، آمریکا، آسیا و استرالیا به انجام رسانده و جوایز بین‌المللی متعددی دریافت کرده است.
رویکرد جامع استودیو فوکساس، در مقیاس‌های کوچک و بزرگ، امکان ابداع طراحی‌های کاملا یکپارچه را فراهم کرده است. با در اخیار داشتن یک تیم جهانی، فوکساس با تحقیق و چالش و طرح سؤالات صحیح اقدام به طراحی می‌کند.
ترمینال جدید شماره 3 فرودگاه بین‌المللی شنژن بائوآن، که بین سال‌های 2008 و 2013 (با پشتیبانی طراحی پارامتریک توسط شرکت مهندسی کنیپرز هلبیگ) طراحی و ساخته شد، نمونه‌ای برجسته در استفاده از فناوری‌های طراحی و تولید پارامتریک در مقیاس وسیع است که نام استودیو فوکساس با آن گره خورده است.
20. موشه سفدی
موشه سفدی معمار، برنامه‌ریز شهری، مدرس، نظریه‌پرداز و نویسنده است. سفدی با اتخاذ فلسفه جامع طراحی انسانی، تعهد خود را به گونه‌شناسی معماری نشان داده که از برنامه پروژه پشتیبانی می‌کند. این رویکرد از عناصر جغرافیایی، اجتماعی و فرهنگی که معرف یک مکان هستند و به نیازها و امیال انسانی پاسخ می‌دهند، بهره می‌گیرد. (در همین رابطه بخوانید: ۷ نکته مهم درباره تاثیر دکور خانه بر سلامت روان افراد)
سفدی که در سال 1938 در حیفای اسرائیل به دنیا آمد، در سن جوانی به همراه خانواده به کانادا نقل مکان نمود. او در سال 1961 در رشته معماری از دانشگاه مک‌گیل فارغ‌التحصیل شد. پس از گذراندن دوره کارآموزی با لوئیس ال. کان در فیلادلفیا، سفدی به مونترال برگشت تا بر طرح جامع نمایشگاه جهانی 1967 نظارت کند.
در سال 1964، سفدی شرکت خودش را برای تحقق بخشیدن به پروژه سکونتگاه 67 تأسیس کرد؛ اقتباسی از موضوع پایان‌نامه خود در مک‌گیل که ویژگی اصلی نمایشگاه جهانی به شمار میرود و به عنوان یک طراحی پیشگامانه در تاریخ معماری شناخته می‌شود.
در سال 1978، سفدی محل سکونت و دفتر کار خود را به بوستون منتقل کرد. او از 1978 تا 1984 به عنوان مدیر برنامه طراحی شهری در مدرسه عالی طراحی هاروارد و از 1984 تا 1989 به عنوان استاد معماری و طراحی شهری بنیاد ایان وودنر خدمت کرد.
در یک دهه آتی، او مسئول طراحی 6 نهاد عمومی کانادا بود که از این بین می‌توان به موزه تمدن کبک، گالری ملی کانادا و میدان کتابخانه ونکوور اشاره کرد. بعضی از مهم‌ترین پروژه‌های او عبارتند از سکونتگاه تحسین‌شده 67 در مونترال، موزه علم و هنر و مارینا بی سندز، موزه و تفرجگاه سنگاپور و موزه هولوکاست یَد وشِم در اورشلیم اشاره کرد.
در پایان اگر علاقمند باشید می‌توانید برای مطالعه مقالات بیشتر در این خصوص به صفحه دکوراسیون و معماری مراجعه کنید. علاوه بر این برای بررسی عناوین متنوع کافی‌ست به صفحه اصلی ژورنال آنلاین املاک خانه انزلی مراجعه نمایید.
پانویس:
- archute.com
- آخرین بروزرسانی در تاریخ ۲۴ مهر ماه ۱۴۰۱
